ODAS [FRAGMENTO]

Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσvος θέοισvιν
ἔμμεν΄ ὤνηρ, ὄττισv ἐνάντιός τοι
ἰσvδάνει καὶ πλάσvιον ἆδυ φωνείσvας ὑπακούει

καὶ γελαίσvας ἰμέροεν, τό μ΄ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν σvτήθεσvιν ἐπτόαισvεν.
ὠς γὰρ ἔς σv΄ ἴδω βρόχε΄ ὤς με φώνησvόὐσvδὲν ἔτ΄ ἔκει,

ἀλλὰ καμ μὲν γλῶσvσvα ἔαγε, λέπτον
δ΄ αὔτικα χρῶι πῦρ ὑπαδεδρόμακεν,
ὀππάτεσvσvι δ΄ οὐδὲν ὄρημμ΄, ἐπιβρόμεισvι δ΄ ἄκουαι,

ἐκαδε μ΄ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δὲ
παῖσvαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
ἔμμι, τεθνάκην δ΄ ὀλίγω΄ πιδεύης
φαίνομ΄ ἔμ΄ αὔται.
ἀλλὰ πὰν τόλματον, ἐπεὶ καὶ πένητα